Bilgisayar oyunlarının hemen hemen hepsinden nefret ediyorum. Hayatım boyunca da yalnızca sabi sübyan dönemlerimde Counter-Strike 1.5 / 1.6 filan oynardım, o kadar yani. Zaten oynayamazdım da doğru düzgün. (ne diyim yani, he?)
Ama asıl oyunun kefyi, PlayStation 2-3 (fark etmiyor pek, salt grafikfarkı var!) denilen melette. Bağımlılık yapan şey de o, zevk veren de, hırs yaptıran da.
Tabi öyle, evine alıp mal gibi tek başına değil, belirli, hep sabit kalan bir grupla oynıycaksın. Tamam mı?
Hadi bakalım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder